- 28-10-2016
- drukuj
Borowina
POŁOŻENIE
Miejscowość położona jest w północnej części gminy.
Ogólna powierzchnia wsi wynosi 1 249,30 ha, tj. 12,49 km2.
ORGAN SOŁECTWA
Sołtysem Borowiny jest pani Ewelina Oszmaniec,
Rada Sołecka w liczbie 5 osób.
DEMOGRAFIA
Miejscowość zamieszkuje 299 osób.
HISTORIA
Wieś Borowina założoną na prawie niemieckim w 2. poł. XIII wieku. Miejscowość Borowina od końca XIV wieku, niemal przez 100 lat stanowiła własność rodziny von Dyhern. Od roku 1473 do 1511 majątek pozostawał w rękach rodu von Poppschütz. Po nich, na krótko zagościli tam bracia von Nechern. W połowie XVI wieku Borowinę posiadali Kottwitzowie. W latach 80. XVI wieku majątek przeszedł w ręce Kaspara von Haugwitz z Mycielina i do roku 1718 był we władaniu tej rodziny. Od 1617 roku nowym właścicielem części majątku, tzn. Borowiny Dolnej oraz Wiechlic, został Siegmund Friedrich. Od 1699 roku gospodarował tam jego syn Karl Friedrich. Odsprzedał ziemię w roku 1718 Balthasarowi von Stosch, po którym dziedziczył Johann Gotlieb von Stosch. W latach 1786-1787 w Borowinie, w której znajdowały się m.in. pałac, folwark i karczma, mieszkało 571 osób. Ostatnim właścicielem majątku, do roku 1945, był Adalbert hr. von Stosch.
Po II wojnie światowej majątek przeszedł na rzecz Skarbu Państwa w zarządzie PGR, a od początku lat 90. XX wieku zarządzała nim Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa. Obecnie pałac jest w rękach prywatnych.
ZABYTKI I ATRAKCJE TURYSTYCZNE
Kościół pw. św. Bartłomieja w Borowinie
Położony przy drodze wojewódzkiej nr 297, przy skrzyżowaniu do Witkowa. Otacza go średniowieczny mur kamienny z bramą pochodzącą z XVI wieku. W pobliżu grobowiec rodziny von Stosch. Najstarsza wzmianka o miejscowym proboszczu pochodzi z 1376 roku. Świątynię wzniesiono z narzutowego granitu, który w narożach i zasklepieniu otworów miał formę łupaną. Obecnie przyjmuje się, że kościół zbudowano pod koniec XIII wieku. Była to jednonawowa budowla z prostokątnym prezbiterium, który nakrywała drewniana koleba. Otwory okienne miały kształt ostrołukowy. Do dziś zachował się pierwotny układ i wąskie okno we wschodniej ścianie szczytowej. W późnym średniowieczu od zachodu kościoła dobudowano wieżę, a w XVI wieku od północy zakrystię. Znacznych przeróbek dokonano w okresie baroku, kiedy to w prezbiterium założono strop przecinający wschodnie okno, a także obniżono ostry łuk tęczowy oraz dokonano przeróbek okien. Pod koniec XIX wieku świątynia znajdowała się w stanie ruiny. Dużych zniszczeń dokonano pod koniec II wojny światowej. Kościół odbudowano w latach 1975-1978. Nawę oraz prezbiterium, które zbudowano na rzucie prostokąta nakrywają dachy dwuspadowe. W elewacji wschodniej prezbiterium zachował się ostrołukowy otwór okienny z półkolistym rozglifieniem. Wejście do prezbiterium prowadzi przez również ostrołukowo uformowany otwór wejściowy, umieszczony po stronie południowej. Wąskie otwory okienne, wybite w nawie i prezbiterium, zamknięte są u góry półkoliście. Wieża została zbudowana na rzucie prostokąta i wzmocniona dwiema szkarpami oraz zwieńczona iglicą. Pod dachem znajdują się otwory okienne. Wnętrze nawy przykrywa strop. Z prezbiterium do zakrystii prowadzi otwór z kamiennym portalem, z wyrytą na poziomej belce datą „1584”.
Zespół pałacowo-folwarczny położony jest we wschodniej części wsi. Pałac zlokalizowano po wschodniej stronie całego założenia. Od północy i zachodu rozlokowane zostały budynki gospodarcze. Pałac od strony wschodniej otacza niewielki park. Pałac zwrócony jest fasadą w kierunku zachodnim. Składa się z budynku głównego, powstałego najprawdopodobniej w końcu XVI wieku, kiedy właścicielem dóbr był Caspar von Haugwitz oraz skrzydła bocznego, zbudowanego być może w 2. poł. XVII wieku przez Zygmunta Fryderyka von Haugwitz. Wystrój elewacji pałacu w Borowinie w części nawiązuje do rozwiązań jakie zastosowano w pałacu Wallensteina w Żaganiu w latach 1670-1700. Można przypuszczać, że siedziba żagańska, ze względu na swoją rangę mogła stanowić wzorzec stylowy dla mniejszych obiektów rezydencjonalnych. Przeobrażenia w bryle i wnętrzach pałacu miały miejsce w XVIII wieku za czasów Hansa Gottlieba von Stoscha. Wówczas zmieniono tynki elewacji, przebudowano wnętrza tworząc reprezentacyjną, trzybiegową klatkę schodową oraz dodano drugą przybudówkę od strony południowo-wschodniej. Przy opracowywaniu jej elewacji nawiązano do elewacji budynku głównego z końca XVII wieku. Wtedy także dobudowano kryty krużganek – korytarz obiegający wewnętrzny dziedziniec i ułatwiający komunikację między pomieszczeniami.
Ostateczny wystrój elewacji otrzymał pałac pod koniec XVIII wieku. Ściany pokryto tynkiem z wprowadzeniem boniowania oraz detali w formie płaskorzeźbionych płycin. Dodano opaski okienne z kluczem lub uszakami. W roku 1855 zwieńczono dach wieżyczką z latarnią i zegarem, którą usunięto w roku 1970. Spod istniejącej, wierzchniej warstwy osypującego się tynku, wyłania się wcześniejsze opracowanie elewacji, świadczące o kilku fazach budowy obiektu.
ORGANIZACJE I STOWARZYSZENIA
Ochotnicza Straż Pożarna w Borowinie powstała w 1948 r. W minionym 60-leciu brała czynny udział w wielu akcjach, zwalczając pożary, powodzie, klęski żywiołowe i katastrofy. Niosąc pomoc poszkodowanym nie tylko na terenie gminy czy powiatu lecz w razie potrzeby poza granicami województwa. Obecnie jednostka posiada 22 członków czynnych, 10 wspierających, 3 honorowych. W listopadzie 2012 wybrano nowy zarząd OSP który z dużym zapałem realizuje zadania statutowe OSP. Więcej informacji na stronie https://ospborowina.wordpress.com/ oraz zakładce OSP.
Wieś jako jedna z pierwszych w Gminie miała wybudowany wodociąg, nową drogę i oświetlenie. W 2014 r. mieszkańcy Borowiny świętowali otwarcie nowo wybudowanej świetlicy i remizy OSP.
Powierzchnia użytkowa remizy i świetlicy to łącznie 500 m2, podobny obszar ma teren zielony okalający obiekt. W części świetlicowej oprócz dużej sali, znajduje się mniejsza salka, zmywalnia, magazyny, kotłownia i toalety. Jest także kuchnia z prawdziwym piecem kaflowym, na którym szczególnie zależało członkiniom zespołu „Tulowianki” – mieszkankom Borowiny.
W skład nowoczesnej remizy, wchodzi garaż o wielkości ponad 80 m2 oraz zaplecze sanitarne i szatnia. Na realizację przedsięwzięcia gmina pozyskała dofinansowanie ze środków UE w ramach działania „Odnowa i rozwój wsi” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013.
KULTURA I ROZRYWKA
Tulowianki z Borowiny
Zespół powstał pod koniec 2008 r. dzięki projektom Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych w Kożuchowie. W zespole śpiewa 13 pań. Zespół uczestniczy w różnych imprezach okolicznościowych. Od października 2014 r. zespół jest sekcją Szprotawskiego Domu Kultury. Opiekunem muzycznym zespołu jest pan Włodzimierz Czernisz. Śpiewanie przynosi paniom dużą radość i zadowolenie oraz jest odskocznią od dnia codziennego.