Aktualności

Dzięki uprzejmości księdza proboszcza Ryszarda Grabarskiego, udostępniamy narzędzie, dzięki któremu wszyscy zainteresowani, nie wychodząc z domu, mogą wirtualnie zwiedzić XIII wieczny kościół pw. WNMP w Szprotawie. Można zobaczyć jego wnętrze i zapoznać się z ciekawą i bogatą historią każdego ze znajdujących się tam ołtarzy.

 

 

Historia kościoła sięga prawdopodobnie IX wieku. Jednakże początki jego powstania nie są znane. Tutejsze przedwojenne archiwa parafialne, w rejestrze kościelnym z roku 1825 podają, że już w IX wieku został wybudowany kościół, i to przez Greków z państwa Wielkich Moraw. Informacja ta choć pozbawiona wszelkich historycznych dowodów, może kryć w sobie ziarno prawdy, skoro wiadomym jest, że chrześcijaństwo dotarło na Śląsk z Czech za sprawą braci Cyryla i Metodego.

 

Pewną i udokumentowaną wzmiankę o istnieniu kościoła w Szprotawie posiadamy dopiero z roku 1260. Pierwszego grudnia tegoż roku, brat Vitus dawny biskup Litwy, z upoważnienia papieża Aleksandra IV (1254- 1261) nadał 40 dniowy odpust wszystkim, którzy odwiedzą konsekrowany właśnie w tym dniu ołtarz. Rzeczony dokument znajdujący się dawniej w Królewskim Archiwum Państwowym we Wrocławiu, był pasem pergaminu o szerokości ok. 5 cm, pisanym drobnym łacińskim pismem, o archaicznym kroju liter, a do tego zawierającym wiele skrótów, co czyniło go trudnym do odczytania. Dokument zaopatrzony był w woskową pieczęć, z ukazaną na niej postacią biskupa. W tym czasie diecezją wrocławską rządził biskup Tomasz II, który pod datą 21 października 1283 roku zatwierdził wszystkie dochody szprotawskiego kościoła i zdecydował, że kościół w Dzikowicach będzie kościołem filialnym.

Wiadomym jest, że w tym okresie kościół był małą jednonawową budowlą z kamienia polnego i rudy darniowej, najprawdopodobniej przekrytą drewnianym dachem. Pewne jest także, że nie posiadał wieży, a na pewno nie w miejscu gdzie znajduje się ona obecnie. Potwierdzeniem tego jest wczesnogotyckie okno odkryte wewnątrz muru wieży, w miejscu gdzie znajduje się klatka schodowa pierwotnego wejścia do niej. Poza oknem zachowały się znaczne partie pierwotnej bryły kościółka, które możemy oglądać zwłaszcza po stronie zachodniej i północnej. Wtedy też powstał okalający kościół cmentarz otoczony wysokim murem z bramkami. 

 

Obecnie kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny jest gotycką budowlą kamienno-ceglaną, o elewacjach nieotynkowanych. Główny korpus nawowy orientowany na osi wschód–zachód wzniesiono na planie wydłużonego prostokąta o poligonalnym zamknięciu chóru w systemie 7/12. Do trójnawowego korpusu od strony południowej przystawiono szereg kaplic, zaś od północy dwukondygnacyjne założenie zakrystii łączące się organicznie z kruchtą oraz czworoboczną w rzucie wieżą zwieńczoną barokowym włoskim hełmem z latarnią, jak również przyległą do niej od zachodu kaplicą. Główny korpus nawowy zwieńczony od zachodu trójkątnym szczytem o wieloodcinkowych spływach przekryto wysokim dachem siodłowym, po stronie wschodniej powtarzającym kształt murów obwodowych zamknięcia chóru. Kaplice przekryto dachami pulpitowymi.