Budżet Obywatelski 
Publikujemy wspomnienia Pani Elżbiety Plucińskiej pt. "Z Pamiętnika Aktywnej Seniorki".
Z Pamiętnika Aktywnej Seniorki
"Tą sierpniową sobotę zapamiętam jako jeden z najpiękniejszych dni. Wprawdzie noc miałam niespokojną, bo co przysnęłam to śniły mi się jakieś wzburzone fale oceanu. Nie wiadomo czemu, bo właściwie z większych akwenów znam jedynie polski Bałtyk. Powód mojego niepokoju był oczywisty – namówiono mnie do udziału w zawodach kajakowych.
Głupio było się wykręcić bo jednak mam ambicję, staram się być aktywna i często biorę udział w różnych działaniach naszego Klubu Seniora.
No tak, niestety co innego jest udział w wycieczce, urodzinowej herbatce czy tworzenie różnych papierowych ozdób. Ale zawody kajakowe! Słodka godzino, toż ja się panicznie boję wody! Już wypełniona do połowy wanna budzi mój niepokój. A rzeka … Wprawdzie naszej rzece daleko do Misyssypi a nawet do Odry, rzadko bywa spieniona i na oko wygląda całkiem sympatycznie. Ale woda to woda.
Wstałam rano, dzionek powitał mnie słoneczkiem i bezchmurnym niebem. Niestety, bo w głębi duszy miałam nadzieję, że będzie lało, grzmiało i planowane zawody zostaną odwołane. Ubrałam się więc stosownie do okoliczności rezygnując z falbaniastej spódnicy i bucików na obcasie na rzecz spodni i trampek, poleciłam się opiece świętego Judy i nadrabiając miną ruszyłam na przystań. Ku mojemu zdziwieniu zebrała się tam już spora gromadka amatorów wodnego szaleństwa. Pozostało mi więc tylko dokonać rejestracji i zostać zakwalifikowaną do odpowiedniej grupy.
Zawody zostały uroczyście otwarte. Towarzyszyła temu wydarzeniu lokalna telewizja i nie ukrywam, że zaczęło we mnie kiełkować ziarenko dumy. Oto ja – zwykła szara emerytka z emeryturą z bardzo starego portfela biorę udział w czymś ważnym, godnym uwagi.
A rzeka lśniła, przeglądały się w niej drzewa, i szeleścił przybrzeżny tatarak. Pomyślałam sobie; dobry Boże taki piękny świat dla nas stworzyłeś, dałeś nam seniorom jeszcze tyle zdrowia i siły, zatem … Raz kozie śmierć. Zamknęłam oczy, pozwoliłam się sympatycznemu ratownikowi usadzić w kajaku, miejsce za mną zajął jakiś życzliwy, acz mało mi znany mężczyzna i popłynęliśmy. Wystarczyły trzy głębsze oddechy abym odważyła się otworzyć oczy a nawet rozejrzeć dookoła. Jakiż świat może być niewyobrażalnie piękny w zwykłe sierpniowe, słoneczne popołudnie. Jak cudnie jest tak sobie płynąc mając dookoła wspaniałą przyrodę i życzliwych, fajnych ludzi.
Pewnie jeszcze długo i trudno mi będzie uwierzyć, że brałam w czymś takim udział. Wszystkie załogi pływające w zawodach szczęśliwie dotarły do brzegu, wszyscy odebrali gratulacje i pewnie wszyscy obiecują sobie wziąć udział w przyszłorocznych zawodach.
My jako załoga zajęliśmy zaszczytne drugie miejsce otrzymując wspaniały puchar. I zaszczytu tego nie umniejsza fakt, że w naszej konkurencji startowały tylko dwie załogi. Dla mnie jest to puchar prawdziwie olimpijski i niech tak pozostanie".
E. Plucińska
Zarząd i członkowie Polskiego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów składają serdeczne podziękowania osobom, które się przyczyniły do zorganizowania i przebiegu zawodów kajakowych „Senior + ”. Szczególne podziękowania za ufundowane puchary dla zwycięzców kierujemy do Starosty Żagańskiego pana H. Janowicza, Przewodniczącego Rady Powiatu pana M. Gąsika, Burmistrza Szprotawy pana J. Rubachy. Prywatnych sponsorów nagród; pana Z. Czmudy „Pałac Wiechlice”, pana A. Kajfasza „Na Szlaku Smaku”.
Nasze podziękowania niech popłyną do ratowników WOPR Oddział w Żaganiu oraz sędziów prowadzących zawody.Dziękujemy za ogromną pomoc w organizacji zawodów panu S. Jeżewskiemu. Właścicielom przystani państwu G. i J. Dołbik oraz współprowadzącemu zawody, uczniowi ZSP w Szprotawie M. Nawrotowi. Dziękujemy seniorom, młodzieży i dzieciom – uczestnikom zawodów.
Do zobaczenia w przyszłym roku na kajakach.
Zarząd PZERiI w Szprotawie
