Budżet Obywatelski 
Fundacja Archeologiczna Archeo, z którą gmina współpracuje przy rewitalizacji kościoła poewangelickiego, prowadzi prace badawcze będące podstawą do odrestaurowania tego miejsca. Projekt finansowany jest przez Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w ramach zadania "Promocja osiągnięć w zakresie opieki nad zabytkami i upowszechnianiem wiedzy o zabytkach województwa lubuskiego".
- Po przejęciu przez gminę ruin dawnego kościoła ewangelickiego bezzwłocznie przystąpiliśmy do prac zmierzających do rewitalizacji obiektu. – wyjaśnia burmistrz Mirosław Gąsik. – W pierwszej kolejności zabezpieczyliśmy miejsce, którego stan techniczny budził zastrzeżenia. Teraz prowadzone są prace badawcze umożliwiające rozpoznanie stratygrafii obiektu oraz określenie chronologii odsłoniętych reliktów architektonicznych. Docelowo chcemy, aby świątynia była trwałą ruiną, wykorzystywaną w celach kulturalnych i ekumenicznych. Wieża miałaby mieć charakter punktu widokowego – dodaje burmistrz.
Dziękuję Lubuskiemu Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków Pani Barbarze Bielinis- Kopeć za wsparcie finansowe przedsięwzięcia, Fundacji Archeologicznej Archeo, a także wszystkim osobom zaangażowanym w projekt.
Trochę historii ze strony fb Muzeum Archeologicznego Środkowego Nadodrza
„Wzniesiona na przełomie XIII i XIV w., z inicjatywy książąt głogowskich, budowla była w latach 1476-88 siedzibą księcia Jana II Żagańskiego. Zdobyta została przez wojska króla Macieja Korwina podczas wojny o sukcesję głogowską i po 1488 r. była siedzibą starosty. Na początku XVI w. do murów odwodowych dostawiono wydłużoną półkolistą kamienną basteję. Na przełomie XVI i XVII w. zamek przebudowano w stylu renesansowym. Z zachowanych opisów wiemy, że główny budynek był w przeważnej części murowany i posiadał pięć izb (jedna z nich mieściła się w bastei), oraz małą kuchnię i dwie piwnice. Podczas oblężenia miasta w czasie wojny północnej w 1642 r. uległ on dewastacji, a dzieła zniszczenia dopełnił pożar z 1672 r. W latach 1745-47 w jego miejscu stanął kościół, który w 1822 r. przebudowano w stylu klasycystycznym. Nową fasadę od strony miasta tworzyła czterokondygnacyjna wieża z piętrowymi przyległościami. Po 1945 r. nieużytkowany kościół popadł w ruinę i został częściowo rozebrany".
